Rowery przełajowe i gravele

Rowery przełajowe i gravele wyglądają na pierwszy rzut oka tak samo. W rzeczywistości stworzone są do zupełnie innych rzeczy. Co łączy „przełajówki” i „gravele”? Kierownica typu baranek, „szosowy wygląd” i możliwość jazdy poza asfaltem. Dzieli – przeznaczenie.

Przeznaczenie rowerów przełajowych

Rowery przełajowe zostały stworzone do wyścigów. Są one szczególnie popularne w Belgii, ale także w Czechach, Holandii, Francji czy Stanach Zjednoczonych. Kolarze ścigają się na kilkukilometrowych rundach przez godzinę. W tym czasie jeżdżą po krętym asfalcie (krótkie odcinki) i błotnej brei. Część trasy pokonują z rowerem na plecach. „Przełajówki” mają opony z wyraźnym bieżnikiem o szerokości do 33 milimetrów (wymóg Międzynarodowej Unii Kolarskiej). Poza tym wyposażone są w hamulce typu cantilever lub tarczówki. Rama ma sportową geometrię, która zapewnia zwrotność na ciasnych agrafkach.

Przeznaczenie graveli

Co innego z gravelem. Rower ten stworzony jest do jazdy długodystansowej. Spora baza kół – niemal jak w MTB – i łagodne kąty sprawiają, że rower jest bardzo stabilny. Można w nim montować szerokie opony z bieżnikiem, nierzadko powyżej 40 mm szerokości. Dzięki nim i hamulcom tarczowym, w które są wyposażone, ze zjechaniem z asfaltu nie ma żadnego problemu. Dlatego polska nazwa to „rower szutrowy”, choć niektórzy biorą na nim udział także w maratonach MTB.

Ale zawody czy szybki wyjazd za miasto to niejedyne żywioły graveli. Często są one wyposażone w otwory do bagażników rowerowych. Po ich przykręceniu i zamontowaniu sakw można pojechać przed siebie. Dla terenowo zorientowanych rowerzystów dobrą opcją jest bikepacking. Torby przymocowuje się bezpośrednio do roweru, co umożliwia bardziej swobodną jazdę. Rowery szutrowe są idealne do takiego rodzaju turystyki. Gravel pozwala przeżyć niezapomniane chwile w kilka godzin albo kilka miesięcy. Co wybierasz?